στυφοκόμπος

ή στυφόκομπος, ὁ, Α

1. (κατά τον Ησύχ.) «ὁ μάχιμος ἀλεκτρυών»

2. το ορτύκι, ο όρτυξ*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < στύπος (Ι) «κορμός» + κόμπος «κτύπος» (πρβλ. ορτυγό-κομπος)].